Niewielki kubek w kształcie sowy powstał w nieokreślonym warsztacie środkowoeuropejskim około 1600 roku. Pochodzi ze skarbca rodowego Radziwiłłów w Nieświeżu. Korpus ptaka wykonany z rzeźbionej, oprawionej w złocone srebro skorupy orzecha kokosowego, pełnił funkcję naczynia do picia wina, zdejmowana głowa – nakrywki, a ruchome skrzydła wykorzystywano zapewne podczas zabaw i żartów towarzyszących wznoszeniu toastów. Popularność naczyń wykonywanych z egzotycznego w Europie kokosa wynikała z utrzymującej się do XVIII wieku wiary w jego właściwości lecznicze, a przede wszystkim neutralizujące truciznę.
Puchary w kształcie zwierząt zyskały szczególną popularność w złotnictwie XVI i XVII wieku, zwłaszcza na obszarze niemieckojęzycznym. Wśród nielicznych zabytków wykonanych z kokosa, najliczniejszą grupę stanowią sowy. Kubki przyjmujące ich formę wykonywano również w całości ze srebra, licznie występowały ponadto w ceramice i szkle.
Znaczenie symboliczne sowy nie jest jednoznaczne. Z jednej strony kusi do spożywania alkoholu, przez nawiązanie do funkcji wabiącej tego ptaka podczas ówczesnych polowań, z drugiej przestrzega przed konsekwencjami nadużycia, co wynika ze skojarzenia skutków zatrucia pokarmowego z mechanizmem tworzenia przez sowy wypluwek z niestrawionych resztek pokarmu.