Wystawa Sztuk Pięknych w Warszawie 1828 roku

Obraz ten jest wyjątkowym przykładem w malarstwie polskim pierwszej poł. XIX wieku, dokumentuje bowiem jedną z pierwszych warszawskich wystaw artystycznych. Wincenty Kasprzycki, jeszcze w trakcie jej trwania, namalował widok ekspozycji otwartej we wnętrzach gabinetu mineralogicznego Uniwersytetu Warszawskiego. Dla współczesnego widza kompozycja stanowi niezastąpione źródło informacji na temat zasad i sposobu prezentowania dzieł na pierwszych wystawach sztuki polskiej.

Obrazy umieszczono na drewnianych stelażach w trzech rzędach. Niektóre z nich udało się zidentyfikować na podstawie informacji zawartych w katalogu wystawy i w recenzjach prasowych. Najwyżej zostały zawieszone portrety malowane między innymi przez Franciszka Lampiego i Antoniego Brodowskiego. Poniżej odnajdujemy kompozycje kwiatowe Henryki Beyer, zaś w dolnym rzędzie widoczne są kopie z obrazów malarzy holenderskich. W głębi sali uwagę zwracają dwie monumentalne kompozycje, Antoniego Brodowskiego Car Aleksander I nadający dyplom ustanowienia Uniwersytetu w Warszawie i Antoniego Blanka Edyp w Kolonos. Obydwa dzieła reprezentowały warszawski klasycyzm, niestety obecnie uważane są za zaginione.

Z prawej strony pod oknami Kasprzycki ukazał artystów, którzy wzięli udział w wystawie. Niektórych udało się rozpoznać, pierwszy z prawej siedzi sam autor obrazu, nieco w głębi, na tle gabloty, stoi Antoni Brodowski, z kolei ostatnia postać ukazana frontalnie to organizator wystawy, Antoni Blank. Mężczyzna stojący na pierwszym planie z tabakierką w ręku to zapewne Aleksander Kokular, a siedzący, trzeci z prawej, to prawdopodobnie Marcin Zaleski. Po ukończeniu obrazu artysta dołączył tę pracę do trwającej jeszcze wystawy.