Vissersvrouw

Desperaat
Begin augustus 1883 schrijft Van Gogh dat ‘een heel zware zorg’ van zijn schouders is gevallen. Een jaar geleden lukte het hem maar niet om een goede figuurstudie te schilderen, hij was er ‘desperaat’ van geworden. Hij werkte toen nog op ‘de droge manier’: ‘eerst tekenen en dan de contour invullen.’ Nu weet hij hoe hij het moet aanpakken: eerst de kleuren op de goede manier naast elkaar plaatsen en zich dan pas bekommeren om de tekening.

De vorm ‘preciseren’
Van Gogh weet in deze studie zijn figuur redelijk overtuigend te modelleren, ook al doen de anatomische verhoudingen nog steeds wat klungelig aan. Hij schildert met een vrij grote kwast in vloeiende bewegingen het strand en de zee, en met een iets smallere kwast de figuur. Zijn belangrijkste uitdaging is om de verschillende kleuren zo te plaatsen dat ze ‘de vorm preciseren’. Hij vermijdt al te ingewikkelde details zoals handen en gezichten: voor hem is vooral het ‘effect’ van belang.

Sien
Tegen de overwegend donkere grijsgroene en -bruine achtergrond zorgen de rode schoudermantel en het witte kapje van de vissersvrouw voor een bescheiden kleur- en tooneffect. Het is goed mogelijk dat de vrouw met wie hij in die tijd samenwoont, Sien Hoornik, voor Vissersvrouw model heeft gestaan.