Czwórka na saniach
Józef Chełmoński1873
Muzeum Polskie w Rapperswilu
Rapperswil, Szwajcaria
Obraz przedstawia tytułową czwórkę, a więc dwie pary koni ciągnące zaprzęg. Na pierwszym planie ukazany jest zaprzęg konny, ciągnięty przez widoczne od tyłu kare konie. W wozie siedzi dwoje mężczyzn. Jednym z nich jest stojący, ubrany na brązowo woźnica, trzymający lejce oraz wyciągnięty w górę bat, którym popędza konie. Za nim widoczny jest drugi pasażer zaprzęgu, postać siedząca, ubrana w szarą kurtkę z kapturem obszytym futrem zarzuconym na głowę oraz opasanym czerwonym szalem. Sanie są drewniane i wyłożone słomą. Ciągnące je konie mają rozwiane grzywy i nogi skryte pod obfitym śniegiem. Cała akcja rozgrywa się w zimowym pejzażu. Pusty i jednolity krajobraz tonący w śniegu otacza biało-szare niebo, jedynie na dalekim horyzoncie widoczne są ślady zabudowań.
Kompozycja obrazu jest bardzo dynamiczna. Pędzący zaprzęg mocno kontrastuje ze spokojem otaczającego go zimowego, pustego krajobrazu, co dodatkowo podkreślone zostało jeszcze czarno-białą kolorystyką dzieł. Paleta kolorystyczna obrazu jest bardzo wąska. Dominują szarości, brązy, beże oraz wspomniana czerń i biel.
Przedstawiony na obrazie motyw był jednym z ulubionych tematów polskiego artysty.
Dzieło jest sygnowane. Pełny podpis artysty znajduje się w prawym dolnym rogu obrazu wraz z datą: „1873, Monachium”.
- Tytuł: Czwórka na saniach
- Twórca: Józef Chełmoński (1849-1914)
- Data utworzenia: 1873
- Wymiary fizyczne: 90 x 124 cm
- Pochodzenie: W zbiorach Muzeum Polskiego w Rapperswilu od 1972 roku (dar Juliana Godlewskiego z Lugano).
- Typ: Malarstwo
- Technika: Olej na płótnie
- O autorze: Józef Chełmoński, (1849 Boczki koło Łowicza – 1914 Kuklówka), Polski malarz i ilustrator czynny w Monachium, Paryżu i Warszawie, czołowy reprezentant realizmu. Jego twórczość ewoluowała pod wpływem dziewiętnastowiecznego akademizmu warszawskiej Klasy Rysunkowej Wojciecha Gersona i Akademii Sztuk Pięknych w Monachium, doświadczeń rodzimego realizmu i romantyzmu, poznawanego głównie poprzez dzieła Józefa Brandta i Maksymiliana Gierymskiego, kontaktu ze sztuką francuską, w końcu pod wpływem młodopolskiego symbolizmu, którego artysta jest jednym z przedstawicieli, choć działał na jego marginesie. Jego twórczość wymyka się jednoznacznym klasyfikacjom, gdyż był wielkim oryginalnym i samorodnym talentem, bazującym na wyobraźni, intuicji i malarskim instynkcie. Podłożem, na którym kształtowała się ta wybitna indywidualność, była z jednej strony rodzinna ziemia łowicka z jej równinnym mazowieckim krajobrazem i barwnym folklorem oraz przyroda kresowa, poznawana podczas licznych podróży na Podole, Wołyń i Polesie. Na obrazy Chełmońskiego – nastrojowe pejzaże i barwne sceny rodzajowe z życia polskiej wsi – panował wielki popyt już za życia artysty, także w Łodzi, gdzie w 1897 roku wystawiane były w Salonie Artystycznym Zygmunta Bartkiewicza.
Pobierz aplikację
Odkrywaj muzea i baw się z Art Transfer, Wirtualnymi Wystawami, Art Selfie i więcej
