Placki surowca srebrnego występują pospolicie w skarbach z X i XI w., szczególnie często w okresie od 2. połowy X w. do ok. połowy XI w. Najczęściej mają kształt wydłużonego owalu i zwykle podzielone są na niewielkie kawałki. Odlewane były bez formy, prawdopodobnie przez wylanie srebra na niewielkie zgłębienia w piasku. Największe całe placki osiągają ok. 140 g. wagi. Placek ze skarbu z okolic Małkowic należy do największych okazów odkrytych w Polsce i pierwotnie ważył ok. 140 g.