Plakat Piotra Stachiewicza (1858–1938) anonsuje jubileuszową wystawę z okazji pięćdziesięciolecia krakowskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych, świętowanego w 1904 r. Stachiewicz, malarz, ilustrator, kształcący się w Krakowie i Monachium, zajmował się również grafiką książkową, a od 1900 r. pełnił funkcję wiceprezesa Towarzystwa w Krakowie.
Kompozycja plakatu, w formacie nietypowego wydłużonego prostokąta, oparta jest na wyraźnym podziale na strefę górną – z przedstawieniem młodej kobiety w scenerii panoramy Krakowa oraz strefę dolną – z tekstem informującym o wystawie. Całość jest skomponowana na ciemnobrązowym tle, zaakcentowane elementy, m.in. liternictwo, oddano w złotawych przygaszonych żółcieniach.
Ujęta w kwadratowym obramowaniu postać kobiety, zapatrzonej w dal, z dłonią przyłożoną do czoła – to personifikacja malarstwa. Ta sama postać młodej kobiety, ale w odmiennej pozie i z wieńcem laurowym na głowie, pojawia się również w obrazie Stachiewicza Muza z cyklu „Widma w pracowni”, z lat 1883–1885.
Artysta jest autorem jednego z najstarszych zachowanych polskich plakatów, który został zaprojektowany na potrzeby wystawy dzieł sztuki podczas Powszechnej Wystawy Krajowej we Lwowie w 1894 r.