Wczytuję

Dziewczyna czesząca włosy nad źródłem

Zofia Stryjeńska

Muzeum Polskie w Rapperswilu

Muzeum Polskie w Rapperswilu
Rapperswil, Szwajcaria

Obraz przedstawia dziewczynę zaplatającą włosy oraz młodego chłopca nalewającego wodę do wiadra. Znajdująca się w centrum obrazu dziewczyna jest mocno pochylona, przegląda się w lustrze wody. Część jej długich ciemnych włosów opada nad wodę, drugą część zapleciona w warkocz trzyma w obu dłoniach. Dziewczyna ubrana jest w niebieską koszulę o szerokim dekolcie, czerwoną kamizelkę oraz pomarańczową spódnicę. Znajdujący sie poniżej chłopiec przedstawiony jest profilem. Kadr obrazu nie przedstawia go w całości, dlatego trudno jest powiedzieć czy postać ta siedzi czy stoi z jedną nogą opartą o koryto. Chłopiec jest blondynem, na głowie ma wysoką białą czapkę. Ubrany jest w pomarańczową kamizelkę, czerwoną koszulę w białe paski oraz szare spodnie. Jego stopy są bose. Obiema dłońmi obejmuje żółte wiaderko, w którym przelewa się woda. Postacie ukazane są na tle zielonego pejzaży. W oddali widoczny jest fragment płotu, drzewa oraz pagórki.
Obraz namalowany jest w stylu charakterystycznym dla autorki, która inspirowała się sztuką kubizmu i art deco. Mocne, zróżnicowane i nasycone kolory obrysowane są ciemnym konturem.
Podpis artystki znajduje się przy prawej krawędzi obrazu.

Pokaż mniejWięcej informacji
  • Tytuł: Dziewczyna czesząca włosy nad źródłem
  • Twórca: Zofia Stryjeńska (1891-1976)
  • Wymiary fizyczne: 64.5 x 55.8 cm
  • Typ: Malarstwo
  • Technika: Olej na płótnie
  • O autorze: Zofia Stryjeńska, (1891 Kraków – 1976 Genewa), Malarka, ilustratorka, scenograf - była jedną z barwniejszych postaci polskiego środowiska artystycznego w dwudziestoleciu międzywojennym. Po krótkim okresie nauki u Leonarda Stroynowskiego i w krakowskiej szkole Marii Niedzielskiej wyjechała do Monachium, gdzie w latach 1911-1912 w męskim przebraniu studiowała w Akademii Sztuk Pięknych (kobiet wówczas na studia nie przyjmowano). Debiutowała w krakowskim TPSP w roku 1912 cyklem kartonów Polskich bajd inspirowanych opowieściami ludowymi. W 1916 wyszła za mąż za Karola Stryjeńskiego. Do 1919 mieszkała w Krakowie, później w Paryżu, Krakowie, Zakopanem i Warszawie. W roku 1925 odniosła międzynarodowy sukces na Wystawie Sztuki Dekoracyjnej w Paryżu, otrzymując Gran Prix w czterech działach (malarstwo, plakat, tkanina, ilustracja) oraz Diplom d’Honneur za projekty zabawek. Zajmowała się dekoracyjnym malarstwem architektonicznym, polichromią, ilustratorstwem, scenografią (m.in. Harnasie Karola Szymanowskiego; 1938), wzornictwem przemysłowym (projekty kilimów, zabawek). Stworzyła własny specyficzny styl w dekoracyjnie stylizowanych, barwnych, pełnych dynamiki i temperamentu obrazach; temperach, akwarelach i gwaszach. W ich tematyce odwoływała się do legend, wierzeń, historii i obyczajowości ludowej. Wydała kilka tek graficznych (Bożki słowiańskie, 1917 i 1922) i albumów reprodukcji (Tańce polskie, 1927; Pascha, 1929; Piastowie, 1929; Gusła Słowian / Magie Slave, 1934). Jej prace popularyzowane były także przez liczne barwne pocztówki.
Muzeum Polskie w Rapperswilu

Pobierz aplikację

Odkrywaj muzea i baw się z Art Transfer, Wirtualnymi Wystawami, Art Selfie i więcej

Strona główna
Odkrywaj
Zagraj
W pobliżu
Ulubione