Göl Peyzajı/Lake Landscape

Abdülmecid Efendi’nin günbatımında İsviçre’de Leman Gölü sahiline bağlı bir dizi kotrayı betimlediği 1926 tarihli Göl Peyzajı empresyonist yaklaşımlı birkaç peyzajından biridir ki Pierre Loti’ye armağan ettiği ışıklı İstanbul manzarasında da benzer üslup görülür. Günbatımında anbean değişen gökyüzü renklerinin çırpıntı göl yüzeyine yansıyışını verişinde, -farklı konulu resimlerinde uygulamasa da aşina olduğu- hızlı, anı yakalamaya yönelik fırça vuruşları görülür. Güneşin ufukta kaybolup yerine gönül delici pembemsi ışıklarını bıraktığı, morlarla eflatun tonlarının içine geçtiği, günün en görkemli saatidir bu. Ressam parlak pembe ışınlarla aydınlanmış bulutların hemen üzerine, gökyüzünün yukarılarına, mavinin ve giderek lacivertin katmanlarına geçişini sıra dışı bir turkuazla; kâh mavinin, kâh yeşilin galip geldiği değişken renklerle vermiştir, hayal gücüne yer bırakan bir renk… Aynı turkuaz denizin sahile uzanan kısmında da kıpırtıları yer yer pembeye dönerek izleyiciye doğru uzanır. Kompozisyonun odağına yerleşmiş kotralarsa, direkleri ve yelkenleriyle gizemli karaltılar halinde sessizce saplanırlar akşam sularına. Narin ve kesin çizgileri bulutların rastlantısal - eğrisel biçimleri ve suyun akışkanlığıyla çelişir. Öndeki kotrada belli belirsiz görülen, belki de yanıp sönen ve suya anlık aksedip usulca dalgaların pembesine karışan birkaç ufak ışıksa, ateş rengi dokunuşlarla verilmiştir, içinde suyun ahengine uyarak sanki yanıp sönen bu küçücük fenerler kotralarda birilerinin varlığına işaret ederken bir yandan da neredeyse gerçeklik duygusunun dışına taşan bu manzaraya düşünsel somutluk katar. Etkileyici renklerle kurulu bu uçuculuğa karşın belirginlik tablosu, Abdülmecid Efendi’nin duygusal yanını şaşırtıcı bir görkemle ortaya koyar.

Abdülmecid Efendi’s 1926 "Lake Landscape", depicting a series of boats moored on the shore of Lake Geneva in Switzerland at sunset, is one of his few impressionist-style landscapes. A similar style can be seen in his luminous Istanbul panorama, which he dedicated to Pierre Loti. In this work, the rapidly changing colors of the sunset sky are reflected on the rippling lake surface through swift, moment-capturing brushstrokes—techniques the artist is familiar with, even if not always applied in his other thematic paintings.

This is the most magnificent hour of the day: the sun has just dipped below the horizon, leaving behind a heart-stirring pinkish glow blending into purples and violet hues. Just above the clouds illuminated by bright pink rays, the sky transitions into layers of blue and gradually deepening navy, rendered with an extraordinary turquoise—a shifting color that sometimes leans toward blue, sometimes toward green—inviting the viewer’s imagination.

The same turquoise also ripples along the part of the sea stretching toward the shore, occasionally tinged with pink, reaching out toward the viewer. The boats, centered in the composition, stand silently in the evening waters as mysterious dark silhouettes with their masts and sails. Their delicate and precise lines contrast with the random, curvilinear shapes of the clouds and the fluidity of the water.

On the foremost boat, faint and flickering lights—perhaps reflecting briefly on the water and gently blending with the pink hues of the waves—are rendered with fiery touches, suggesting tiny lanterns that signal the presence of someone on board. These almost unreal details lend a contemplative tangibility to the scene.

Despite the fleeting atmosphere built with striking colors, the clarity of the composition reveals Abdülmecid Efendi’s emotional depth with astonishing grandeur.