Kop van een vrouw

Somberheid
‘Het is buiten triest – de velden een marmer van klonten zwarte aarde en wat sneeuw, meestendeels enkele dagen daartussen van mist en slijk’, schrijft Van Gogh in de winter van 1885. De somberheid van de donkere winterdagen ziet hij weerspiegeld in de mistroostige huisjes en de door hun zware bestaan getekende gezichten van de boeren en wevers.

Expressie
Het schilderij is glad en dun geschilderd, alleen de oplichtende verfstreken zijn dikker opgebracht. Deze kop van een oudere vrouw is opgezet in lichte tonen, die sterk afsteken tegen de groentinten van de muts en de omslagdoek. Met brutale grote penseelstreken geeft Van Gogh het gegroefde gezicht beeldende kracht en expressie.

Donkere vlek
Op het voorhoofd van de vrouw zit een vreemde donkere vlek. Het kan geen schaduw zijn aangezien het licht schuin links van voren komt. Misschien heeft Van Gogh hier eerst een pluk haar geschilderd en deze bij nader inzien weer (deels) weggewerkt.