Henryk Lubomirski jako geniusz sławy

Miniaturowy portret alegoryczny przedstawia Henryka Lubomirskiego w wieku dziecięcym jako geniusza sławy. Dzieło emaliowane na miedzi, oprawione jest w złoconą ramę z szafirową obwódką emaliową. Przedstawiony chłopiec ze skrzydłami trzyma w ręku wieniec laurowy a u jego stóp leży kołczan. Miniatura została namalowana przez Jakuba Thourona w 1789 na podstawie popularnej, wielokrotnie kopiowanej, kompozycji malarskiej Elisabeth Vigée-Lebrun i wpisuje się w spory zbiór przedstawień małego Henryka.
Lubomirski w dzieciństwie był podopiecznym swojej ciotki – Izabeli z Czartoryskich Lubomirskiej, która urzeczona urodą małego chłopca, poprosiła rodziców o przekazanie syna pod jej opiekę. Izabela zabrała Henryka w swoją długą podróż po Europie, w czasie której umożliwiła mu zdobywanie wiedzy i spotkanie najświetniejszych artystów. Wiedziona wielką miłością do dziecka, fundowała liczne jego przedstawienia. Ich tworzeniem zajmowali się wielcy twórcy tacy jak: Angelika Kauffmann, Antonio Canova, Anne Seymour Damer, Mary Cosway czy wspomniana już Elisabeth Vigée-Lebrun. Wizerunki chłopca wypełniały po brzegi rezydencję jego ciotki, co stanowiło czasem powód do żartów.
Prezentowane dzieło wpisuje się doskonale w gusta epoki. Delikatna uroda Henryka pozwalała artystom na swobodne tworzenie portretów w modnej wówczas konwencji antycznej.