Topór żelazny

Topór pochodzi ze średniowiecza. W tamtych czasach, na polach bitew był jednym z najczęściej wykorzystywanych rodzajów indywidualnego oręża zaczepnego, przede wszystkim przez najmniej zamożnych wojowników. Topór posiada głoskę o płaskim, wzmocnionym nakładką czworokątnym obuchu oraz osadę w przekroju trójkąta. Jego ostrze jest wydłużone, lekko asymetryczne, ze śladami zgrzewania i trójkątnym wypustem na krawędzi dolnej. Na ścianie bocznej ostrza jest wybita cecha – podwójna strzała w tarczy. Został znaleziony w latach 70-tych XX wieku w Wąwolnicy.