LA Coşkusu 13

Pratiğinde kullandığı malzemeler arasında selüloit filmlere sıklıkla yer veren Tacita Dean, imaj üretiminin foto-kimyasal süreçleri içeren analog biçimleriyle ilgilenir. Sanatçının eserleri, zamanın insan veya doğa üzerindeki etkilerinin izini süren yavaş ve karmaşık üretim süreçlerini hayata geçirir. Tacita Dean film ve fotoğrafın yanı sıra karatahtaya tebeşirle yapılmış çizimler, kartpostal ve fotoğraf üzerine resimler, optik ses kayıtları ve yerleştirmeler üretir. Film olmayan, bununla birlikte çoğunlukla ardışık imaj dizileri formunu alan bu eserler, film mecrasını ve filmin kendi zamansallığını da araştırır. Dean’in tesadüfi karşılaşmaların ve bilinçdışının yön verdiği sanat pratiğinin merkezinde zamanın, tarihin, hafızanın, yok oluşun ve eskimenin maddi bir nitelik kazanması yer alır.

Tacita Dean, Getty Araştırma Enstitüsü’nün misafir sanatçı programına katıldığı 2014–2015 yıllarında Los Angeles’ta yaşamıştır. Bu dönemde Kaliforniya bölgesindeki bulutların kendilerine has niteliklerini keşfeden sanatçı, Avrupa’da görmeye alışkın olduğu bulutların aksine Kaliforniya’nın pitoresk mavi gökyüzünde salınan beyaz bulutların asla griye dönmediklerini, yağmurdan ziyade rüzgâra bağlı olduklarını fark etmiştir. Bu göksel manzaranın görkeminden esinlenen Dean, siyah mukavva üzerine tebeşirle çizimler yaparak, kartpostalların üstünü boyayarak ve daha sonraları renkli taş baskı tekniğini kullanarak farklı mecralarda çeşitli bulutlar resmettiği bir dizi eser üretir. Dean ilk önce 50 parçadan oluşan ve “Concordance of Fifty American Clouds” [Elli Amerikan Bulutunun Uyumu, 2016] başlığını taşıyan bir eserler bütünü ortaya koyar. Arter Koleksiyonu’nda yer alan ve isimleri William Shakespeare’in “bulut” kelimesini içeren oyunlarına gönderme yapan eserler bu diziye aittir. Fotoğrafa benzer bir görünümleri olsa da “LA Coşkusu” başlıklı renkli taş baskı eserlerin temelinde elle çizilmiş imajlar yer alır. Sanatçının pitoresk mavi bir gökyüzünde tek başlarına tasvir ettiği bulutlar izleyiciyi yer seviyesinin üstünde konumlandırır. Bulutları zamansal ve mekânsal/coğrafi göndermelerinden soyutlayan ve hareketlerini sekteye uğratan bu eserler, sabit bir imaj aracılığıyla doğal bir olgunun geçiciliğini ve uçuculuğunu yakalarken değişim ve süreklilik kavramları üzerine bir sorgulama alanı açar.