Landschap met korenschelven en opkomende maan

Persoonlijk sentiment
Van Gogh loopt al een poosje rond met het idee om de nachtelijke hemel te schilderen. Walt Whitman en Thomas Carlyle, auteurs die hij bewondert, beschrijven de sterverlichte nacht als ‘een manifestatie van eeuwigheid’ en ‘het open geheim van de mysteriën van het universum’. Zelf wil hij een persoonlijk sentiment in het schilderij brengen.

Nachtelijk lichteffect
De maan kruipt net over de Alpilles en belicht de korenschelven op de voorgrond. Van Gogh werkt lang aan het doek. In de laatste fase schildert hij nog een wirwar van kleine zachtpaarse verfstreken over het tafereel om het nachtelijke lichteffect te versterken. Die zijn in de loop der tijd verkleurd tot veel wittere streepjes, waardoor de voorstelling minder ‘nachtelijk’ is geworden dan zijn bedoeling was.

Te vergezocht
Van Gogh schildert dit landschap grotendeels in het atelier. Hij vindt schilderen naar de werkelijkheid het allerbelangrijkst, maar Gauguin heeft hem tijdens hun korte samenwerking gestimuleerd om te werken naar de verbeelding en uit de herinnering. Uiteindelijk is hij weinig tevreden met het resultaat. Hij vindt de compositie overdreven en de stijl te vergezocht: het ontbreekt aan ‘doorvoelde lijnen’.