Odczyt Stanisława Przybyszewskiego połączony z przedstawieniem dramatycznem Fantazyi Maurycego Maeterlincka pod tytułem „Wnętrze”

Jest to jeden z trzech plakatów zaprojektowanych przez Stanisława Wyspiańskiego (1869–1907); poetę; dramaturga; malarza i scenografa; zajmującego się także grafiką książkową. Praca została odbita w technice barwnej litografii w zakładzie litograficznym A. Pruszyńskiego w Krakowie – pracowni niezwykle cenionej i popularnej wśród krakowskich artystów; kierowanej wówczas przez syna Aureliusza Pruszyńskiego; Zenona.

Plakat anonsuje odczyt Stanisława Przybyszewskiego (1868–1927) pt. Mistyka a Maeterlinck poprzedzający premierę dramatu Wnętrze Maeterlincka w Teatrze Miejskim w Krakowie; z udziałem Gabrieli Zapolskiej; Ireny Solskiej; Marii Przybyłko-Potockiej i Maksymiliana Hipolita Węgrzyna. Przybyszewski; poeta; dramaturg; publicysta i ideolog środowiska artystycznego Młodej Polski; powrócił z zagranicy w 1889 i osiadł w Krakowie. Jako redaktor krakowskiego dwutygodnika o literaturze i sztuce „Życie” (1897–1900) powierzył kierownictwo artystyczne pisma Wyspiańskiemu; współpracował też z nim przy innych realizacjach wydawniczych.

W plakacie do spektaklu Wnętrze nietypowy format wydłużonego prostokąta podkreśla pozioma kompozycja; oparta na zdublowanym portrecie dziewczynki. Jej postać; wykreowana szarą rysunkową kreską; przy użyciu delikatnych żółcieni i seledynów; przedstawia młodszą siostrę poety i dramatopisarza Lucjana Rydla – Annę. Układ dwóch grafik stanowi ramę dla tekstu skomponowanego odręcznie przez Wyspiańskiego.

Jak pisał Paweł Ettinger (1866–1948); bibliofil; kolekcjoner; wybitny znawca grafiki użytkowej i krytyk sztuki; Rzeczywiście trudno o bardziej odpowiednią i w bardziej pokrewnym duchu pojętą illustracyę do dramatu znakomitego belgijskiego poety niż ta twarzyczka; wyglądająca przez okno z wyrazem trwogi i gnębiącego przeczucia w szeroko rozwartych oczach! Blade; nikłe kolory rysunku i szarawy ton papieru nastrój ten jeszcze podkreślają (P. Ettinger; O plakatach artystycznych wogóle i polskich w szczególności; „Tygodnik Ilustrowany”; 1904; nr 25; s. 496).