Legenda świętej Jadwigi Śląskiej, skrzydła tryptyku

Dwa skrzydła to wszystko, co pozostało z trzyczęściowej nastawy ołtarzowej, wykonanej przez nieznanego artystę ok. 1440 roku. W porównaniu z innymi dziełami z galerii to jest szczególne – przedstawia bowiem opowieść o zmarłej w 1243 roku księżnej Jadwidze, późniejszej świętej i patronce Śląska. Zaczynając od góry lewego skrzydła, śledzimy jej losy, najpierw pojawia się w otoczeniu rodziców i rodzeństwa (to dziewczyna ze złotym nimbem wokół głowy i długimi włosami), a potem – w chwili zaślubin z władcą Śląska, Henrykiem Brodatym. Niezwykle ciekawe są trzy sceny bitwy pod Legnicą, w której wojska śląskie starły się z oddziałami tatarskimi. W trakcie walk zginął syn Jadwigi, książę Henryk Pobożny. Jego odciętą głowę Tatarzy zatknęli na włócznię i pokazali obrońcom miasta. Malarz ukazał Henryka jako męczennika w obronie wiary – jego duszę wraz duszami innych poległych rycerzy chrześcijańskich anioły unoszą do nieba, podczas gdy dusze Tatarów giną w paszczy piekielnej. Drugie skrzydło wypełniają sceny świadczące o pobożności Jadwigi, takie jak opieka nad chorymi czy odwiedzanie więźniów. Wśród nich ważne miejsce zajmuje ufundowanie klasztoru cysterek w Trzebnicy. W tym samym kościele, którego budowę oglądamy na obrazie, pochowano samą Jadwigę. 24 lata później, w 1267 roku, księżna została kanonizowana.