Na powierzchnię obrazów artysta nakłada „wyrzeźbione” w grubych nawarstwieniach farby o podkładzie olejnym, kolorowe formy, których powierzchnię wzbogaca jeszcze rytymi w farbie układami linii. W ten sposób kolor wzbogaca się o zmienną grę światła i cieni wywołaną przez bogate urzeźbienie powierzchni obrazu. Same formy są na pół abstrakcyjne. Stają jak gdyby w połowie drogi między wiernością w stosunku do wyglądu natury obrazów z cyklu ”Kwiatów” a pełną abstrakcją „Świateł w międzyprzestrzeni”. Stanek umieszcza tu znaki plastyczne konkretnych przedmiotów i zjawisk natury. Skupione przyglądanie się tym obrazom i nastawienie się na działanie ich kształtów i barw wyzwolić może w wyobraźni widza rozlegle łańcuchy pełnych poezji skojarzeń.
Alfred Ligocki 1965.