Lwowski "Dziennik Narodowy" z okresu Wiosny Ludów

"Dziennik Narodowy" to codzienne pismo liberalno-demokratyczne o wysokim poziomie edytorskim, założone wkrótce po zniesieniu cenzury. Stało się jednym z najważniejszych wyrazicieli idei polskiego ruchu narodowego.
Pismo, redagowane przez Leona Koreckiego ossolińskiego skryptora , wychodziło drukiem w Zakładzie Narodowym im. Ossolińskich przez osiem burzliwych miesięcy Wiosny Ludów, od 24 marca do 12 października 1848, i zostało wydane w łącznej liczbie 166 numerów. Od nr 16 (11 kwietnia) pełniło rolę organu Gwardii Narodowej – polskiej formacji zbrojnej, dowodzonej przez oficerów z okresu powstania listopadowego, płk Józefa Załuskiego, a następnie przez płk Romana Wybranowskiego.
Zasadniczą część numerów stanowił przegląd najważniejszych „wypadków politycznych”, zarządzenia władz, odezwy i manifesty. W formie felietonów publikowano teksty o charakterze analitycznym, utrzymane w duchu myśli konserwatywno-demokratycznej. Treść pisma – z założenia „poświęconego rozprawom politycznym, historycznym i literackim, krajowym i zagranicznym” - była jednak zdominowana przez doniesienia bieżące z najważniejszych ośrodków europejskich. O wysokim poziomie publikacji decydował również udział innych, oprócz Leona Koreckiego ossolińczyków, w tym Augusta Bielowskiego, Karola Szajnowy i Wincentego Pola.
Dziennik, chociaż jest dostepny w licznych bibliotekach, w rzeczywistości zalicza się do tytułów rzadkich z uwagi na duże rozproszenie egzemplarzy, których zasób najczęściej ogranicza się do ciągów numerów.