Op eigenzinnige wijze speelt Rembrandt met het licht. Als uit een schijnwerper valt het in alle hevigheid op de tulband en het rechterdeel van het gezicht. De linkerhelft blijft in de schaduw. Dergelijke karakterkoppen – geen portretten – waren in de 17de eeuw populair; al vroeg werden ze veelvuldig gekopieerd en nagevolgd. Ze werden ‘Turkse tronies’ genoemd.
Geïnteresseerd in Visual arts?
Krijg updates met je gepersonaliseerde Culture Weekly
Je bent helemaal klaar
Je krijgt deze week je eerste Culture Weekly.