Me/mento, 4am"ne"siac

Foto: Joris-Jan Bos
Op deze foto: Lukas Timulak, Cristina Galloré Vargas, Pierre Pontvianne

Choreograaf: Jo Kanamori

'Me/mento, 4am"ne"siac' is een persoonlijk ballet waarvoor Jo Kanamori zich liet inspireren door een traumatische gebeurtenis uit het verleden. Toen hij zestien jaar was, viel hij door een glazen dak. Op het laatste moment kon hij zich ergens aan vastgrijpen en zag hij zijn leven aan zich voorbijflitsen. Hij zag vooral veel beelden van zijn moeder.
Het ongeluk is een bepalend moment geweest in zijn leven. “De eerste jaren na het ongeluk werd ik beheerst door het gevoel dat ik veel te weinig tijd had, dat het elk moment afgelopen kon zijn. En ik wilde nog zo veel. Dus dat was een constant gevecht tegen de klok. Pas de laatste paar jaar kan ik dat meer loslaten.”
Kanamori gaf toe dat het werken aan dit ballet soms emotioneel was: “Want ‘amnesia’, dat ben ik zelf. Mensen hebben een verbluffend vermogen om dingen te vergeten. Bij mij is dat ook zo: op een bepaald moment was ik weer vergeten hoe blij ik mocht zijn dat ik nog leefde.”