W okolicach Krakowa, Rzeszowa i Łańcuta pierścionki nosili zarówno kobiety i mężczyźni. Męskie pierścienie krakowskie oglądane z profilu przypominają przeguby kastetu, ich bojowy charakter potęgowały stanowiące zwieńczenie każdego korala gwiazdki lub ćwieki. W pierścieniach męskich osadzano zawsze trzy korale. Wykonywano je z bakfonu lub stopów srebra niskiej próby, sporadycznie z mosiądzu. Ten ostatni stop stosowano jako ramki mocujące korale do pierścienia. Oczka pierścieni wyrabiano zazwyczaj z korala prawdziwego, a czasem z jego imitacji, zwanej w Krakowie gnieciuchem chlebowym.