Pierrot Lunaire

Foto: Cees van Gelderen
Op deze foto: Michael Tipton

Choreograaf: Glen Tetley

De strijd van de witte clown als symbool van de onschuld en zijn tegenhanger, de donkere clown, voert terug tot de tijd van het oude Romeinse theater. Pierrot en Brighella zijn hun rechtstreekse afstammelingen en Colombine hun eeuwige vrouwelijke pion. Pierrot wordt in de Commedia dell'arte de dichter van de acrobatiek genoemd. In de twintigste eeuw, met de muziek van Arnold Schönberg, is Pierrot het symbool van de introverte mens geworden. In tegenstelling tot Igor Stravinsky's Petrushka, die objectief, gespierd en extrovert is, is Pierrot Lunaire een dromer en een dichter, een weemoedige en menselijke clown, gevoelig voor stemmingen die variëren van extase tot hysterie, steeds het slachtoffer van het conflict tussen realiteit en ideaal.