Polski pas kontuszowy (widok z tyłu)

Jedwabny pas kontuszowy, ozdobiony w bordiurze oraz "głowie pasa" motywami kwiatowymi (widok z tyłu).

Pasy kontuszowe nosili, głównie w XVII i XVIII wieku, przedstawiciele szlachty. Tkano je najczęściej z jedwabiu, w droższe wplatano złote i srebrne nici. Projektowano je w bogate kolorystycznie wzory, chętnie wykorzystując motywy orientalne. Pasy kontuszowe produkowane w polskich manufakturach były tkane w ten sposób, aby można je było nosić nawet w czterech wariantach kolorystycznych.

Najstarszą dużą i znaczącą manufakturą, której wyroby nabrały znaczenia
symbolicznego i stały się synonimem pasa kontuszowego, była persjarnia w Słucku założona w 1757 r. przez Michała Kazimierza Radziwiłła. Po nim kierował nią Karol Radziwiłł, a od 1758 r. Ormianin Jan Madżarski. Po 1780 r. dzierżawę przejął jego syn Leon. Gdy ten zrezygnował w 1795 r., a później zmarł w 1807 r., słucki ośrodek tkacki powoli zaczął podupadać. Manufakturę zamknięto w 1842 r.