Portret Heleny z Propper - Bornet

Wyspiański posiadał niezwyklą umiejętność polegającą na oddawaniu w portretach nie tylko zewnętrznych cech fizjonomii rysowanej postaci, ale przede wszystkim jej „wnętrza” – nastroju, charakteru. Osiągał to dzięki perfekcyjnemu operowaniu mocną ekspresyjną linią zakreślającą kontur głowy, współgrającą w swym wyrazie z nastrojem chwili czy temperamentem portretowanego. W ten sposób tworzył własną odmianę portretu ekspresyjnego.