Portret Walerii Morozowicz

To popiersie przedstawiające starszą kobietę z krótko falującymi włosami, ubraną w sukienkę z ozdobnym kołnierzem. Sam odlew wykonany jest z gipsu wzmocnionego grubą listwą drewnianą. Pokryty jest laserunkową patyną w kolorze jasno-popielatym. Sygnatura na odwrocie popiersia brzmi „Szczepkowski/Milanówek 1919 r.”.

Wysokość portretu to 49 cm, szerokość to 45 cm zaś głębokość to 28 cm.

Waleria Morozowicz z Kotowiczów to teściowa artysty i żona Rufina Morozowicza. Jej imienniczka willa „Waleria” została nazwana właśnie na jej cześć. Podobnie jak mąż była aktorką. Obdarzoną była najwyższym kobiecym głosem — sopranem koloraturowym. Po ślubie z Rufinem zgodnie z przyjętymi ówcześnie obyczajami zajęła się prowadzeniem domu i życiem „przy mężu”. Po nagłej śmierci w wyniku zapadnięcia na szkarlatynę ich młodszego dziecka Jerzego zapadła na długą chorobę (egzemę), a wyzdrowiawszy, podjęła pracę zawodową. Jej mąż pomimo wielu pomysłów nie miał szczęścia w interesach, a jeden z nich – produkcję win – przypłacił nawet popadnięciem w spore długi. Dopiero przedsiębiorczość i silny charakter kobiety spowodowały, że małżonkowie dorobili się majątku pod Błoniem i dwóch domów w Milanówku z wielkim ogrodem. Przekonała męża do otwarcia przedsiębiorstwa perfumeryjnego i sklepu. Głową całego przedsięwzięcia była ona, choć firmował je Rufin, który był z wykształcenia chemikiem.