Święty Jan Chryzostom (Złotousty)

Portret św. Jana Chryzostoma (ok. 350–407) znajdował się na zachodniej ścianie tzw. Kaplicy Południowej przylegającej do południowej nawy katedry. Antiocheński asceta i kaznodzieja został ukazany zgodnie z wzorem, jaki dla tej postaci ukształtował się prawdopodobnie około połowy VII w. Wizerunek jest dobrym przykładem charakterystycznej dla VI i VII w. tendencji do tworzenia dalekich od realizmu, schematycznych i abstrakcyjnych portretów świętych. Św. Jan Chryzostom został przedstawiony jako dość młody mężczyzna o pełnej, owalnej twarzy, z włosami przerzedzonymi nad czołem, skąpym czarnym zarostem na policzkach i brodzie, z cienkimi, opadającymi wąsami – skąpy zarost był charakterystyczną cechą jego fizjonomii, o czym wspominają jego współcześni. Biały omoforion okręcony wokół szyi oraz duży kodeks Ewangelii wskazują na godność biskupa. Podłużny żółty przedmiot wiszący na szyi świętego jest być może piórnikiem. Św. Jan Chryzostom, kapłan antiocheński i patriarcha Konstantynopola, był znanym i cenionym pisarzem chrześcijańskim. Zachowana bogata spuścizna pisarska świętego przyniosła mu zaszczytne miano doktora Kościoła, a zdolności krasomówcze – przydomek Złotoustego (gr. Chrysostomos).