Rembrandt was gefascineerd door de effecten van licht, ook in zijn etsen. Dat wordt duidelijk in deze zelfportretjes, waarin hij meestal de ene helft van zijn gezicht in de schaduw houdt. Op de versie met bontmuts is te zien dat hij dit hoofddeksel pas in tweede instantie toevoegde. Hij begon het etsje blootshoofds: zijn haren zijn nog zichtbaar door de muts heen.