Autoportrety z Krakowa

Badanie medium i obiektywności jego przekazu było ważnym tematem twórczości Adama Rzepeckiego, podobnie jak wielu twórców lat 70. i 80. Artyści chętnie sygnalizowali swoją obecność w obrębie dzieła, podejmując tym samym próbę analizy wpływu mediów na treść przekazu. W tym okresie powstał m.in. cykl Autoportrety z Krakowa. Miasto stało się tłem dla dominującej postaci człowieka. Twórca wybierał miejsca atrakcyjne turystycznie, charakterystyczne i symboliczne – m.in. Wawel, Sukiennice, Bramę Floriańską czy pomnik Włodzimierza Lenina w Nowej Hucie.

Rzepecki w cyklu Autoportretów zastosował jednolity sposób kadrowania. Artysta pozuje z jednakowym wyrazem twarzy, a szeroki kąt obiektywu trzymanego na wprost warunkuje przerysowane proporcje ramion i głowy. Działania Rzepeckiego z lat 70. są pionierskie wobec współczesnej „ery selfie”.

Adam Rzepecki (ur. 1950) uprawia malarstwo i fotografię, tworzy wideo, performanse i instalacje. W latach 1973–1979 studiował historię sztuki na UJ w Krakowie. Był założycielem powstałej w 1979 roku Grupy Łódź Kaliska oraz zawiązanej w 1990 roku Grupy Stacja Pi. Stacja. W latach 1978–1981 prowadził Jaszczurową Galerię Fotografii w Krakowie. W latach 80. współtworzył niezależny od instytucji państwowych, opozycji i Kościoła ruch artystyczny zwany Kulturą Zrzuty. Prace artysty znajdują się w kolekcjach Bunkra Sztuki i MOCAK-u w Krakowie, Zachęcie, MN i CSW w Warszawie, Muzeum Sztuki w Łodzi oraz Sammlung Verbund w Wiedniu.