Selim Sırrı Tarcan, "Şimalin Üç İrfan Diyarı: Finlandiya - İsveç - Danimarka" (istanbul: Ülkü Yayınevi, 1940) s. 86-87.

“(Ling) şöyle diyor: Bir hareketin terbiye edici bir şekil alabilmesi için şiddet ve mikdarının iyi takdir edilmesi şarttır. Bundan bir asır evvel 1836’da neşrettiği cimnastik talimatnamesinde şu kıymetli sözleri söylüyor: ‘Vücudün yapacağı hareketlerden hakkile istifade edebilmesi için uzüvlerin tabiî vazifelerinin neden ibaret olduğunu bilmek lâzımdır. Bu malûm olunca gayemizi tayin edebiliriz. Ferdin cemiyette bedenî tekâmülü dikkate alınırsa sihhatin ilmî kaidelere uygun olması, vücüdün neşvünemasının fizyolojik esaslara tevafuk etmesi, adalelerin bünyenin tabiî mihanikiyetine göre işlemesi lâzım geleceği basit bir tahlil ile anlaşılır. Bu esaslar göz önünde tutulursa talim ve terbiyede vukuu melhuz olan yanlışlıkların ve hususile vasıtayı gaye sanmak gibi tehlikeli ve zararlı telâkkilerin önü alınmış olur. Bu hakikat bilinince artık kimse cimnastik âletleri denilen şeylere vücudünü esir etmez ve marifet göstermek için zararlı mümareselere kendini kaptırmaz. Eğer uzvu harekete bağlıyan kanunlar bilinmez ve hareketin tesir derecesi takdir edilmezse o zaman ekseriya vücut hayatın hakikî ihtiyaçlarına ve Beden terbiyesinin içtimaî gayelerine uygun bir tarzda teşekkül etmez. Vücudun terbiye ve takviyesi her şahsın istidat ve kabiliyetinin müsaid olduğu derecede bir ahenk ve tenasübe malik olması demektir.’”