Osiedla dla polskiej ludności cywilnej w czasie II wojny światowej

Po ewakuacji z ZSRS w 1942 roku wojsko polskie pod wodzą gen. Andersa zostało włączone w struktury Polskiej Armii na Wschodzie, stacjonującej w Iraku, Iranie i Palestynie. Ludność cywilną, głównie kobiety i dzieci, w większości rozlokowano w ciągu 1942–1943 roku w powstających licznych osiedlach w Azji i Afryce, a także w Meksyku i Nowej Zelandii. Wszędzie tam tworzono także polskie konsulaty i delegatury Ministerstwa Pracy i Opieki Społecznej oraz delegatury Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, których zadaniem była opieka nad polskimi cywilami.