Χωροδυναμική κατασκευή

Η Λιουμπόβ Ποπόβα έχοντας ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την αρχιτεκτονική και έχοντας μελετήσει τη λαϊκή ρωσική αρχιτεκτονική ειδικότερα αλλά και την ισλαμική αρχιτεκτονική της Σαμαρκάνδης, όπου εντυπωσιάστηκε από τη σχέση γεωμετρίας και χρωμάτων, δημιούργησε μια σειρά μη-αντικειμενικών έργων που ονόμασε «Ζωγραφικά Αρχιτεκτονήματα» στο διάστημα από το 1916 έως το 1918 και «Ζωγραφικές Κατασκευές» και εν τέλει «Χωροδυναμικές Κατασκευές» στο διάστημα από το 1920 έως το 1921.Ο στενός φίλος και συνεργάτης της Ποπόβα, κονστρουκτιβιστής αρχιτέκτονας Αλεξάντρ Βεσνίν, επηρέασε την ενασχόληση της καλλιτέχνιδος με τις αρχιτεκτονικές φόρμες.To 1916–18 η Ποπόβα εστιάζει το έργο της στη μη-αντικειμενική ζωγραφική αφού γνωρίζει τον Σουπρεματισμό του Μαλέβιτς. Δεν περιορίζεται, ωστόσο, με εξαίρεση τα πρώτα «Ζωγραφικά Αρχιτεκτονήματα» του 1916. Στη σουπρεματιστική φόρμουλα των γεωμετρικών μορφών που αναπτύσσονται ελεύθερα στον χώρο και πλανώνται στο υπόλευκο κενό. Για την Ποπόβα η έννοια του «Αρχιτεκτονήματος» ξεφεύγει από τα αυστηρά όρια της αρχιτεκτονικής και σχετίζεται με τον δυναμικό συνδυασμό των γεωμετρικών μορφών, των όγκων, του χρώματος, των υλικών. Τα «Αρχιτεκτονήματα» δεν δημιουργούνται με δομική, λειτουργική λογική αλλά μέσω της δύναμης του χρώματος και της φωτοσκίασης μεταδίδουν έντονα την αίσθηση της πλαστικότητας και προσφέρουν στην ίδια την αρχιτεκτονική πρωτότυπες προτάσεις αρμονικής γεωμετρικότητας. Εξάλλου, η έννοια της «πλαστικότητας» είχε απασχολήσει την Ποπόβα και κατά την κυβοφουτουριστική της περίοδο, όταν χαρακτήριζε η ίδια την ζωγραφική της «πλαστική». Οι «Χωροδυναμικές Κατασκευές», μέσα από τον συνδυασμό κυκλικών και γραμμικών μορφών δημιουργούν την αίσθηση της διαρκούς κίνησης και της μετατροπής του ζωγραφικού έργου σε ενεργειακό αντικείμενο.