„Tabulae Rudolphinae” czyli tablice rudolfińskie nazwane tak zostały na cześć cesarza Rudolfa II Habsburga (1552–1612), na zlecenie którego pracowali obydwaj ich autorzy, Tycho Brahe i Johannes Kepler. Składają się z katalogu 1005 gwiazd oraz tablic planetarnych. Dzieło to opublikował Johannes Kepler, wykorzystując dane z obserwacji Tychona Brahego (1546–1601). „Tabulae Rudolphinae” dzięki precyzyjnym obserwacjom Brahego są dużo dokładniejsze niż wykorzystywane wcześniej „Tabulae Alfonsinae” czy „Tabulae Prutenicae” Erazma Reinholda. Tablice były wystarczająco dokładne, by przewidzieć tranzyt Merkurego na tle tarczy Słońca zaobserwowany przez Pierre’a Gassendiego w 1631 r. Korzystał z nich także w swoich badaniach Isaac Newton.
Biblioteka Uniwersytecka w Toruniu, sygn. Pol.7.III.1104, frontyspis z wizerunkami Hipparcha, Mikołaja Kopernika, Tychona Brahe, Ptolemeusza