„Potop” - przed rekonstrukcją i po rekonstrukcji [MATERIAŁ PORÓWNAWCZY]

„Potop Redivivus” to projekt odmienny od wszystkich poprzednich projektów Filmoteki Narodowej, a i w innych archiwach trudno byłoby znaleźć podobne przedsięwzięcie. Filmoteka zintensyfikowała wysiłki w dwu kierunkach: zabezpieczania i udostępniania. Pierwszym zadaniem do wykonania była digitalizacja, restauracja i przygotowanie cyfrowej oraz analogowej kopii wieczystej „Potopu” (1974) Jerzego Hoffmana; drugim – ponowne wprowadzenie filmu do kin. Stało się ono możliwe dzięki stworzeniu pod nadzorem reżysera nowej wersji montażowej filmu, czyli „Potop Redivivus” (2014).

Wielokrotna eksploatacja materiału negatywowego i źródłowej kopii dźwięku przyczyniła się do ich dużych zniszczeń.
Oznaczało to kilkuklatkowe ubytki, ale przede wszystkim rozległe rysy i przyczepiony kurz, widoczne potem na obrazie filmowym.
Gruntownej konserwacji wymagała perforacja, oryginalne sklejki oraz ich późniejsze naprawy, po to, aby taśma mogła bezpiecznie przejść przez maszynę skanującą. Najważniejszym problemem okazały się jednak ubytki materiału: czasem kilkuklatkowe, niekiedy zaś brakowało części, a nawet całego ujęcia...