Thesaurus

Leylâ Gediz’in resimle olan ilişkisinde imgenin kendisinden ziyade düşüncesi öncelikli yer tutar. Süreci başlatan fikirler ve kavramlardır; bu fikir ve kavramlar, çoğu kez sanatçının kendi geçmişinden, çocukluktan, anılardan ya da onları bugüne çağıran nesnelerden yola çıkar. Resmin maddeselliği, zamanı ve yaşantımızdaki yerine dair sorularla ilgilenen Gediz, işlerini ürettiği ve gösterdiği mekânları kendi sanatsal sürecine dahil etmeyi, resme üçboyutlu mekân içinde beden kazandırmayı da sever.

Leylâ Gediz’in Arter Koleksiyonu’nda yer alan yapıtlarından üçü sanatçının öğrencilik yıllarına, resimle macerasının başladığı 90’lı yıllara aittir. "Thesaurus", adının da ima ettiği gibi, imgenin kendisiyle temsili arasındaki yakınlaşma, aynılaşma, birbirine eş olma çabasını anlam, mecra, bellek ve zaman gibi çoklu katmanlarıyla incelemeye alan bir diptiktir. Gediz, tuval üzerine sentetik boyayla yaptığı bir resim ile bu resmin henüz tamamlanmadan çektiği bir fotoğrafını aynı boyutlarda yan yana getirir. Resmin yapım sürecinden bir ânı dondurup belgeleyen fotoğraf ona kendi geçmişini hatırlatırken, fotoğrafa bitişip yaslanan resim ise ‘bak, bu fotoğrafta görünen benim’ der gibidir. Birbirlerinin neredeyse eşi gibi görünseler de farklı, farklı olmalarına karşın neredeyse aynıdırlar. Gediz iki farklı mecra olarak fotoğraf ve resmin zamansallıklarını eşzamanlı düşünürken, öncesi ve sonrası arasında gidip geldiği yapıtın katmanlarını açığa çıkarır. Her iki karede de karanlığın içinden bir hayal gibi çıkıp belirginleşen tavşan kulakları, çocukluk anılarından taşınmış bir nesne ile erişkinlerin dünyasına ait popüler bir imge arasındaki bulanıklığını korumaya devam eder.