Espainiako hiru Venus gorri

Venusen sailak Dinek antzinagoko tradizio batekin etengabe daukan konpromisoa eta, zehazki, antzinatasunari buruzko bere interesa islatzen du. Era berean, 1980ko hamarkadaren erdialdera egiten hasi zen marrazki-sail batek ere agerian jartzen du interes hori, Museo-bildumetan erakutsitako greziar eta erromatar eskulturak inspirazio-iturri izan baitzituen. Milosko Venusaren askotariko bertsioek gogora ekartzen dute ezinbestean erreprodukzio mugagabea, arte-objektua artikulu komertzial bihurtzea eta eskultura sinboliko horrek 1820an Milos uhartetik berreskuratu zutenetik hartu duen kitscherako endekabidea; hala ere, gai hori artistaren lanaren ardatz nagusi baizik, testuinguru gisa hartu da. Besorik gabeko eta erdi estalitako forma ezaguna buruz gabetu eta eraldatzean, Dinek giza irudi arketipiko hori unibertsalagoa eta ez hain zehatza bihurtu du. Gainera, irudia errepikatzen den arren, Venus guztiak elkarrengandik ezberdinak dira. Espainiako hiru Venus gorri laneko hiru giza irudiek berdinak dirudite itxura batean, baina arretaz begiratuz gero, gorputz kubisten arteko ñabardura txikiak antzematen dira. Giza irudien multzo itzel honek (Frank Gehryk diseinatu zuen Guggenheim Bilbao Museoko Atrio garairako aginduz eskatu zena) artearen historian zehar landu izan diren zenbait gai iradokitzen ditu, adibidez, Parisen epaiketa eta Hiru graziak.