สำหรับนิทรรศการครั้งนี้ ฤกษ์ฤทธิ์พัฒนาแอพพลิเคชันที่รวมสภาพแวดล้อมจริงกับวัตถุเสมือนเข้าด้วยกัน (Augmented Reality Mobile Application) โดยออกแบบให้โต้ตอบกับผู้ใช้งานผ่าน “ลับแล” ๒ บาน (วัตถุสะสมของพิพิธภัณฑ์) ที่ถูกนำมาจัดวางในพื้นที่นิทรรศการ ในอดีต “ลับแล” ทำหน้าที่สองประการด้วยกัน คือใช้ขับไล่วิญญาณร้าย และใช้เป็นฉากกั้นเขตเมื่อผู้ชมนิทรรศการวางโทรศัพท์ไว้ในตำแหน่งระหว่างตนเองกับลับแล ภาพตัวละครที่ถูกสร้าง จะปรากฏขึ้นรำพึงรำพันสะท้อนเรื่องราวการสำรวจและค้นหาตัวตน