Matka Boska z Dzieciątkiem

Matka Boska była patronką katedry, toteż w wystroju malarskim kościoła jej przedstawienia zajmowały szczególną pozycję. Wizerunek ukazujący ją z małym Chrystusem na rękach służył teologicznemu podkreśleniu roli Marii jako Teotokos, czyli Bożej Rodzicielki. Tytuł ten nadany został w 431 roku podczas soboru efeskiego, który obradował nad boską i ludzką naturą Chrystusa. Tytuł Bożej Rodzicielki wyrażał ideę Wcielenia Słowa Bożego, które rzeczywiście narodziło się w ludzkim ciele. Podkreślał również rolę Marii w historii zbawienia, zgodziła się ona bowiem zostać matką Chrystusa i umożliwiła tym samym odkupienie ludzkości.
Człowieczeństwo Marii, jej szczególna, macierzyńska bliskość z Chrystusem, pozwalały widzieć w niej skuteczną opiekunkę i pośredniczkę wyjednującą u Syna łaskę i zmiłowanie dla grzeszników. Malowidłu towarzyszył wyeksponowany w sąsiedztwie wizerunek świętego Jana Apostoła oraz znajdujący się obecnie w muzeum w Chartumie wizerunek archanioła, prawdopodobnie Michała.Przedstawienie nawiązywało do wyobrażeń Marii z Dzieciątkiem powstających w Egipcie. W stosunku do pierwowzorów ujawnia jednak pewną tendencję do humanizacji pierwotnego, hieratycznego modelu poprzez ukazanie ludzkiej, intymnej więzi łączącej matkę i dziecko. Maria, choć patrzy na wprost, pochyla lekko głowę w kierunku Syna. Widoczny na lewo od ramienia, częściowo uszkodzony grecki napis Święta Maria, charakterystyczny głównie dla egipskich wyobrażeń Bogurodzicy, jest jej pierwotnym tytułem podkreślającym świętość kobiety śmiertelnej, która stała się matką Syna Bożego.