Życiorys Witolda Pileckiego

Życiorys Dziadowie moi brali czynny udział w powstaniu 1863 r. Ostatni z nich Józef Pilecki był zesłany do Syberji, własności ziemskie /w pow. Lidzkiem i Nowogródzkiem / zostały mu skonfiskowane, a dzieciom jego, między innemi i memu ojcu pobyt w kraju utrudniano. Dlatego też urodziłem się w Ołońcu Ołonieckiej gubernji z ojca Juliana i matki – Ludwiki z Osiecimskich. Tam mieszkałem do lat dziewięciu. Po roku 19905; celem zapobieżenia rusyfikacji swych dzieci, zdecydowali się moi rodzice by nas kształcić w kraju i dlatego matka moja przeniosła się w r. 1910 z nami – dziećmi do Wilna. Ojciec zaś pozostał w Rosji. – Ponieważ wstęp do rządowego gimnazjum był dla polaków utrudniony, wstąpiłem do szkoły handlowej i kształciłem się w niej do roku 1915 /jesieni/ - do czasu okupacji Wilna przez wojska niemiecki; poczem wyjechaliśmy do Rosji by się nie oddzielić od ojca frontem wojennym. – Społecznie zacząłem pracować wstępując 3 marca 1914 r. do konspiracyjnego wówczas Związku Harcerstwa Polskiego w Wilnie. Po wyjeździe do Rosji uczyłem się nadal w szkole handlowej i utworzyłem pierwszy zastęp harcerski w Orle Orłowskiej gub., gdzie pracowałem w latach 1916, 17. i 18. – W sierpniu 1918 r. wróciliśmy /dwie siostry i brat – młodsi/ z Matką do Wilna. W Wilnie wstępuję do gimnazjum j. Lelewela, zgłaszam się do pracy w Zw. Harc. Polsk. oraz, należę do konspiracyjnej jeszcze Polskiej Organizacji Wojskowej. – Naukę przerywam w grudniu 1918 r.