Volgens de classicistische regels moest een kunstenaar uit de natuur het mooiste kiezen en dit afbeelden naar voorbeeld van de klassieken of beroemde meesters zoals Rafaël. Maar Rembrandt had een ander idee van wat ‘schilderachtig’ was. Deze oudere, badende vrouw voldoet op geen enkele manier aan dat klassieke schoonheidsideaal. Rembrandt gaf haar natuurgetrouw weer: in elkaar gedoken, met uitgestrekte nek en naast een mannenhoed.