Kobieta podtrzymująca dziecko

Prezentowane dzieło Rembrandta van Rijn wykonane został około roku 1635. Jest to szkic narysowany sangwiną na papierze żeberkowym. Kompozycja ukazuje scenę z życia domowego – kobietę podtrzymującą niepewnie stojące małe dziecko. Rembrandt często w ramach studium szkicował sceny rodzajowe. Traktował te dzieła jako szybkie, pobieżne notatki i wykonywał je na małych kartkach, które aktualnie miał pod ręką. Prac o takiej tematyce powstało naprawdę wiele. Modelami dla tych przedstawień były osoby bliskie Rembrandtowi, które mógł obserwować przy wykonywaniu codziennych czynności. Najczęściej była to żona, dzieci, opiekunki, przyjaciele i ich dzieci, a nawet uczniowie mistrza w czasie pracy.
Rysunki Rembrandta trafiły do Muzeum Książąt Lubomirskich w 1869 roku z prywatnej kolekcji Henryka Lubomirskiego znajdującej się wcześniej w jego rezydencji w Przeworsku. W czasie II wojny światowej ówczesny dyrektor Ossolineum – Mieczysław Gębarowicz – podjął decyzję o spakowaniu dzieł i potajemnym wysłaniu ich do Krakowa, w celu uchronienia zabytków przed grabieżą wojenną. Do Muzeum dzieła powróciły dopiero w 1956 roku i dziś stanowią największy w Polsce zbiór rysunków tego wybitnego artysty.