Xylofoon, onderdeel van een gambang kromong orkest

Deze xylofoon, gambang genaamd, is onderdeel van Chinees-Indonesisch gambang kromong orkest. Het instrument heeft 18 houten toetsen die verdeeld zijn over drie octaven. De laagste toon is 'liuh' (G) en de hoogste toon is 'siang' (C). De gambang wordt bespeeld met twee slagstokken (zie RV-4347-1q en 1r). Gambang kromong is de naam van zowel een traditioneel orkest als het bijbehorende muziekgenre uit Jakarta en omgeving (Bogor, Bekasi en Tangerang). De muziekinstrumenten die worden bespeeld bestaan uit een mengeling van Chinese, Javaanse en tegenwoordig ook westerse instrumenten. De benaming Gambang Kromong is ontleend aan twee Sundanese/ Javaanse instrumenten: de gambang, een xylofoon met achttien houten staven, en een kromong, een set van tien ketelgongen die plat op een standaard liggen. Andere Sundanese/Javaanse instrumenten zijn hangende gongs en drums (gendang) . De Chinese instrumenten bestaan uit een of meerdere twee-snarige violen, een dwarsfluit (bangsing) en klarinetten. Tegenwoordig worden daar nog een elektronisch keyboard en elektrische gitaar aan toegevoegd. Gambang kromong wordt gespeeld bij Peranakan huwelijksfeesten, maar ook tijdens religieuze feesten in klentengs, Chinese tempels. Bijvoorbeeld bij Cap Go Meh, de vijftiende en laatste dag van de viering van het Chinese Nieuwjaar.
Gambang Kromong is vermoedelijk in de 18e eeuw ontstaan. Het repertoire bestond aanvankelijk uit zogenaamde Lagu Pobin. De melodieën van deze liederen zijn afkomstig uit de Fujian provincie in het zuiden van China, en werden door Hokkien sprekende Chinezen naar toen nog Batavia, het huidige Jakarta, gebracht. Later werd aan dit repertoire lagu dalem toegevoegd, rustige liederen gezongen in Maleis-Chinees en lagu sayur. Dit laatste genoemde repertoire is populair bij huwelijksfeesten, omdat het tempo van de liedjes sneller is en er dus beter op gedanst kan worden. Ingehuurde Sundanese zangeressen – wayang cokèk genaamd – dansen mee met de gasten van het feest.