Strój łowicki. Strój panny młodej

Najbardziej reprezentatywne dla Polski centralnej są stroje łowickie. Przechodziły one istotne zmiany w kolorystyce tkanin. W końcu XIX wieku do około 1914 roku tło pasów w tkaninach było czerwone, następnie zmieniło się na kolor pomarańczowy i utrzymywało się do końca lat 20., a w latach 30. w związku z wejściem na rynek barwników anilinowych, zmieniło się na zimne kolory; zielone, niebieskie, białe, fioletowe, szare. Odpowiednio w wymienionych okresach zmieniał się także haft na koszulach. Najstarsze hafty polskie szycie to drobniutkie motywy geometryczne, wykonane łańcuszkiem, potem ruskie szycie - haft krzyżykowy o drobnych motywach kwiatowych, w ostatnim okresie rozwoju haft płaski, cieniowany, o dużych motywach floralnych. Charakterystycznym elementem stroju weselnego o funkcji obrzędowej był wieniec. Najstarsze wianki pleciono z ruty, którą uprawiano w przydomowych ogródkach. z czasem wianki z ziół i kwiatów sostały zastępione przez pokażne nakrycia głowy. Wianek składał się z płóciennej czapeczki , którą ozdabiały udrapowane wstążki i perełki. Czapeczkę wieńczył stroik - pokażnych rozmiarów bukiet, który składał się z jedwabnych kwiatów, koralików i drobnych szklanych banieczek. Wieniec mocowano na głowie wplatając wstążkę lub drut między drobne warkoczyki nad czołem.