Engel Michielszoon de Ruyter was een Nederlands viceadmiraal, de zoon van luitenant-admiraal-generaal Michiel Adriaanszoon de Ruyter en diens tweede vrouw Cornelia Engels.
Engel begon zijn zeedienst aan boord van zijn vaders schepen tijdens diens expedities in 1664 en 1665. Kapiteins namen vaak hun zonen mee: zo leerden die het vak en het loon betaalde de admiraliteit. In 1666, tijdens de Tweede Engels-Nederlandse Oorlog, werd Engel adelborst bij de Admiraliteit van Amsterdam. Hij diende in de Tweedaagse Zeeslag op het schip van Willem van der Zaen, de Gouda. In 1667 werd hij luitenant-commandeur.
Op 1 april 1668 werd hij extraordinaris-kapitein. In 1669 werd hij ordinaris-kapitein, dus in vaste dienst. In 1670 vocht hij onder luitenant-admiraal Willem Joseph van Ghent tegen de kapers van Algiers. Hij kreeg voor zijn inzet een ereketen.
Tijdens de Derde Engels-Nederlandse Oorlog deed hij mee aan de Slag bij Solebay als kapitein van de Deventer, waarbij hij gewond raakte door een splinter in de borstkas. In de winter van 1672 op 1673 commandeerde hij als majoor een compagnie "landmatrozen" in de Hollandse Waterlinie.