Herman de Ruyter was een Nederlandse geuzenleider, bekend van zijn inname van Loevestein in 1570. Als zijn beroep werd ossenkoper gemeld.
De Ruyter was een overtuigd calvinist, en trad als zodanig naar voren in 1566-1567, toen het calvinisme in 's-Hertogenbosch zoals in veel andere plaatsen in de Nederlanden bovengronds kwam. In februari 1567 haalde hij Anton van Bombergen naar 's-Hertogenbosch, die daar een calvinistisch bestuur stichtte, waarin ook De Ruyter een belangrijk aandeel had. Bombergen, De Ruyter en diverse andere militante calvinisten moesten enkele maanden later de stad weer verlaten. Waar De Ruyter heen vluchtte is niet bekend, maar Kleef wordt vaak genoemd als de meest waarschijnlijke mogelijkheid.
Op de avond van 9 december 1570 vroeg De Ruyter met een groep geuzen vermomd als monniken in slot Loevestein om onderdak. Eenmaal binnen eiste hij het kasteel op in de naam van Willem van Oranje. De kasteelheer, Arnt de Jeude, weigerde dit, waarop een gevecht volgde, waarin de geuzen het kasteel veroverden en De Jeude werd gedood.