Bruno Kartuz – święty kościoła katolickiego, niemiecki założyciel zakonu kartuzów.
Urodzony w Kolonii według tradycji w patrycjuszowskiej rodzinie Hartrnfaust lub Hardebust. Uczył się w szkole kolegialnej, potem kontynuował nauki w Reims. Po powrocie do Kolonii objął szkołę przy kanonii św. Kuniberta. W 1056 na żądanie biskupa powrócił do Reims, by pomagać w prowadzeniu szkoły katedralnej, w której wcześniej pobierał nauki. Przez dwadzieścia lat był scholastykiem, czyli przełożonym szkoły, w której kształcili się m.in.: św. Hugo, późniejszy papież Urban II, Rangier – kardynał i biskup Reggio i biskup Langres. W 1075 Bruno został kanclerzem kościoła w Reims i administratorem diecezji.
Po sporze z nowym biskupem Reims, Manassesem I, musiał z kilkoma kanonikami opuścić miasto. Wziął udział w Synodzie w Autun, na którym oskarżył biskupa Manassesa o bezbożność i okrucieństwo. Dopiero po śmierci biskupa w 1080 r. Bruno powrócił do Reims, do szkoły katedralnej, odrzucając proponowaną godność arcybiskupa. Na początku 1084 zrezygnował z wszystkich godności i udał się na wędrówkę w poszukiwaniu dogodnego miejsca na pustelnię.