Frida Kahlo

User-created

This user gallery has been created by an independent third party and may not represent the views of the institutions whose collections include the featured works or of Google Arts & Culture.

Meksykańska malarka, słynąca z autoportretów. Sztuka Kahlo posiada bardzo wiele nawiązań do kultury meksykańskiej i indiańskiej. Z tego powodu często bywa określana jako sztuka naiwna (prymitywizm) bądź folkowa, nierzadko również jako surrealistyczna. Charakterystyczną tematyką poruszaną przez Kahlo w malarstwie było cierpienie i ból fizyczny. Nawiązania te związane były bezpośrednio z jej problemami zdrowotnymi ciągnącymi się od wieku dziecięcego (polio w 6 roku życia), które dodatkowo "wsparły" konsekwencje wypadku samochodowego w okresie nastoletnim. 17 września 1925 roku, Frida uczestniczyła w bardzo poważnym wypadku komunikacyjnym, gdzie zderzyły się ze sobą autobus i tramwaj. W następstwie zderzenia doszło u niej do szeregu poważnych urazów: złamania kręgosłupa, złamania obojczyka, połamania żeber, złamania miednicy, 11 złamań prawej nogi, złamania i zwichnięcia prawej stopy, zwichnięcia ramienia. Ponadto stalowy uchwyt poręczy autobusu przebił jej podbrzusze i macicę, co zasadniczo przekreśliło jej szanse na macierzyństwo. W wyniku odniesionych urazów, Frida 3 miesiące spędziła w odlewie gipsowym, którym unieruchomiono jej ciało. W trakcie rekonwalescencji, Frida usilnie pracowała nad tym, aby powtórnie stanąć o własnych siłach i nauczyć się chodzić. Pomimo, że wyznaczony cel osiągnęła, przez resztę życia doświadczała nawrotów bólu i dolegliwości pourazowych, które nieraz zmuszały ją do pobytu w szpitalu. Z tego powodu również, w swoim życiu przeszła także 35 operacji, głównie nakierowanych na usprawnienie prawej nogi, prawej stopy oraz krzyża. W dorosłym życiu Frida Kahlo trzykrotnie zachodziła w ciążę, jednakże z uwagi na doznane w wypadku obrażenia ciała nigdy nie doczekała się upragnionego dziecka. Anna Janeczek

Portrait of my Father Wilhelm Kahlo, Frida Kahlo, 1952, From the collection of: Museo Frida Kahlo

W wyniku przymusowego unieruchomienia po wypadku, Frida zainteresowała się malarstwem. Ostatecznie porzuciła szkołę medyczną na rzecz uprawiania sztuki. W trakcie 3-miesięcznego okresu przebywania w gipsie, zajęła się tworzeniem autoportretów. Tłumaczyła ten fakt słowami: "maluję siebie ponieważ najczęściej przebywam w odosobnieniu i znam dobrze obiekt, który uwieczniam". Aby pomóc córce w rozwijaniu swoich zainteresowań malarstwem, matka Fridy zorganizowała jej sztalugi umożliwiające malowanie podczas leżenia w łóżku. Ojciec natomiast pożyczył jej swoje farby olejne i pędzle. Frida była bardzo blisko ze swoim ojcem, który zawodowo zajmował się fotografią i amatorskim malarstwem. To on nauczył ją, jak korzystać z aparatu, rozwijać i retuszować zdjęcia. To wczesne doświadczenie może być powodem, dla którego osoby w portretach i autoportretach Fridy wyglądają jakby pozowały do zdjęcia.

Matka Fridy nie była w stanie jej karmić piersią ponieważ jej siostra Cristina urodziła się zaledwie jedenaście miesięcy po niej. Frida oddana została do karmienia mamce, którą okazała się Indianka. Jej stosunek do Fridy był zimny, ograniczający się tylko do karmienia. Relacje tą przedstawiła Frida w swoim obrazie pt. Moja Pielęgniarka i ja. Nie pamiętając twarzy Indianki Frida "założyła" jej prekolumbijską maskę pogrzebową. Frida napisała o tym obrazie: "Jestem w ramionach mojej pielęgniarki, z twarzą kobiety i ciałem małej dziewczynki, podczas gdy mleko spływa z jej sutków, jakby z nieba".

W 1934 r. Diego Rivera, mąż Fridy, nawiązał romans z jej młodszą siostrą, Cristiną. W obrazie tym Frida odtworzyła swój gniew i żal. Jej własny ból był zbyt wielki, by przedstawić w obrazie siebie, przeniosła więc to nieszczęście na inną kobietę. Raport zamieszczony w gazecie o niewiernej kobiecie zamordowanej w akcie zazdrości dostarczył Kahlo temat dla tej pracy.

Brak apetytu, który spowodowany był wieloma operacjami i chorobami Fridy, doprowadził malarkę do anoreksji. Jej lekarz, dr Eloesser'a, zalecił jej całodzienne leżenie w łóżku i spożywanie posiłków co dwie godziny. W tym obrazie, artysta przedstawiła to, co uważała za "wymuszone karmienie". Jej ramiona wydają się być przypięte pod kocami, a ona sama nie jest w stanie kontrolować sytuacji .... Sytuacja wydaje się być "bez nadziei" – napisała Frida.

Viva la vida, Frida Kahlo, 1954, From the collection of: Museo Frida Kahlo

Ostatni obraz Fridy. Osiem dni przed śmiercią dodała napis "Viva la Vida - Coyoacán Meksyk 1954". Mimo pogarszającego się stanu zdrowia (pod koniec życia, Frida była silnie uzależniona od zastrzyków demerolu i morfiny, która ją osłabiały i zostawiały w stanie "pół-uśpienia"), tytuł tej pracy jest wyrazem uznania dla życia - VIVA LA VIDA.

Obraz wykonany przez Fridę po tym jak poddała się operacji kręgosłupa. Przez pewien czas musiała ona nosić metalowy gorset, który łagodził ból i ułatwiał poruszanie. Ten autoportret odróżnia się od innych autoportretów Fridy tym, ze jest ona na nim sama. Nie ma małpy, kotów, papug, nie ma w tle liści ochronnych i roślin. Zamiast tego, Frida stoi sama i płacze. Być może był to jej sposób przedstawienia, że musi sama sobie radzić ze swoim bólem fizycznym i emocjonalnym.

Kiedy Frida zainteresowała się malarstwem, zaczęła od malowania portretów, głównie swoich bliskich przyjaciół i członków najbliższej rodziny. Ten wysoce stylizowany portret swojej przyjaciółki Alicia Galant namalowany został w stylu 16-wiecznego włoskiego portretu renesansowego.

Dnia 4 lipca 1932 roku Frida poroniła w szpitalu Henry Ford w Detroit. W tej niepokojącej pracy, Kahlo maluje siebie, leżąc na plecach w szpitalnym łóżku po poronieniu. Postać na obrazie jest bez ubrania, pościel pod nią jest zakrwawiona, a duża łza spada z jej lewego oka. Wszystkie postacie przedstawione na obrazie są przywiązane do krwawoczerwonych włókien, które Frida przyciska do swojego brzucha jakby były one pępowinami.

Family portrait (Unfinished), Frida Kahlo, 1949 - 1950, From the collection of: Museo Frida Kahlo

Obraz ten Frida rozpoczęła malować w roku 1940, ale nigdy go nie ukończyła. Wiele czasu spędziła nad nim podczas pobytu w szpitalu w roku 1950. Kiedy jej starsza siostra Matylda zmarła w 1951 roku, zatrzymała prace nad tym obrazem i rozpoczęła pracę nad nowym obrazem, "Portret Mojego Ojca". Na górze obrazu przedstawieni są jej dziadkowie, w centrum rodzice. W dolnym wierszu w centrum jest Frida. Po prawej stronie znajdują się jej dwie starsze siostry, Matilde i Adriana. Po lewej stronie przedstawiona jest jej młodsza siostra, Cristina. Niedokończone trzy osoby na lewo od Cristiny są tajemnicą.

Po kolejnym poronieniu Frida stworzyła litografię "Fida i Poronienia". Wykonała ich 12, jednak 9 zniszczyła i do dzisiaj zachowały się tylko 3 z nich.

Status gwiazdy osiągnęła Frida głównie dzięki autoportretom. Od własnego konterfektu zaczęła swą przygodę z malarstwem i pozostała mu wierna do końca. Autoportrety Kahlo nie są po prostu wizerunkami malarki, to raczej pisany pędzlem intymny pamiętnik. W wielu nich Frida przedstawiała się w towarzystwie zwierząt (małpy, psa czy papugi), które zastępowały jej dzieci, których nigdy nie miała.

W naturze Frida widziała witalność życia, to przez jej formy ukazywała seksualność. Zwłaszcza kwiaty uważała za symbol seksualności. Tutaj maluje odwrócone mandragory w postaci męskich i żeńskich narządów płciowych.

Credits: All media

This user gallery has been created by an independent third party and may not represent the views of the institutions whose collections include the featured works or of Google Arts & Culture.

Museo Frida Kahlo