Zamek w Legnicy Königl. Schloss zu Liegnitz, 1894 r.

Widok od południowego zachodu, na pierwszym planie dachy pobliskich kamienic, w tle wieża poczty, w prawym dolnym rogu herb księstwa legnicko-brzeskiego, w lewym dekoracja roślinna. Litografia powstała na podstawie rysunku Theodora Blätterbauera. Grafika przedstawia wygląd zamku po odbudowie ze zniszczeń spowodowanych przez pożar z 1835 r. Pierwsza faza odbudowy dawnej siedziby książąt legnickich w stylu neogotyckim przypadła na lata 1838–1840. Projekt konsultował słynny pruski architekt Carl Friedrich Schinkel (1781–1841). W ciągu XIX w. prowadzono dalsze prace. Dobrze widoczne na grafice skrzydło południowe, oszczędzone przez pożar z 1835 r., zostało przebudowane w latach 1844–1846. W 1867 r. ukończono renowację dawnej wieży zegarowej, oddzielającej oba dziedzińce zamkowe. W latach 1903–1904 w ciągu skrzydła południowego, przy wieży św. Jadwigi, powstał budynek w stylu neorenesansowym, wzniesiony według projektu radcy budowlanego Fritza Pfeiffera (1851–1933).