Weissowska wizja sylwetki kompozytora - "artysty-geniusza" - wyłania się czarnym konturem rysunku spośród ekspresyjnych plam ciemnych błękitów i fioletów przenikających się ze stłumionymi żółcieniami. Intuicja malarska pozwala budować formę na wpół abstrakcyjną, imaginacyjną, będącą zapisem konotacji dźwiękowych za pomocą barw. Kompozycja ta, pełna dynamizmu, ukazująca artystę w twórczym uniesieniu, dumnie podążającego do przodu, doskonale oddaje aurę, jaka otaczała postać wielkiego romantyka w epoce przepełnionej kultem wybitnej jednostki obdarzonej niepowtarzalną mocą talentu. Chopin inspirował nie tylko brzmieniem swej muzyki, aletakże bezkompromisowością poszukiwań nowych środków wyrazu.