Obraz można potraktować jako wręcz modelowy przykład zasad ekspresjonizmu z początku XX w. Posępna, ciemna, monochromatyczna tonacja obrazu, daleko posunięta deformacja sylwetek zwierząt stwarza klimat niepokoju i zagrożenia, tak chętnie kreowany przez dekadencko usposobionych artystów tamtej epoki.