Vuistbijl

De vuistbijl geldt als het ‘Zwitserse zakmes’ van de prehistorie. Het gereedschap werd voor veel dingen gebruikt: takken afsnijden, kleine bomen omhakken, dieren slachten en villen, huiden bewerken, etc. Een vuistbijl ging lang mee. Je kon het gereedschap steeds weer aanscherpen. De gevonden exemplaren zijn meestal de kleinere, volledig versleten vuistbijlen. Een vrijwel gaaf exemplaar tref je zelden aan.
In Nederland worden vuistbijlen niet vaak gevonden. In de Saale-ijstijd (ca. 150.000 jaar geleden) werden grote delen van Nederland afgedekt door afzettingen. Die werden door gletsjertongen voortgestuwd, en ze kwamen dakpansgewijs over elkaar te liggen. Hier is veel prehistorisch materiaal onder bedolven geraakt. Tijdens afgravingen voor zand en grind, bij Rhenen bijvoorbeeld, zijn oude aardlagen tevoorschijn gekomen. Daarin zijn vondsten zoals deze vuistbijl gedaan, afkomstig uit een tijd van 150.000 jaar en langer geleden.