Artysta niezwykle cenił malarstwo historyczne – znaczną część swojej twórczości poświęcił losom narodu polskiego. Na prezentowanym dziele przywołał postać króla Kazimierza Odnowiciela (1016–1058) powracającego z wygnania do kraju ogarniętego antychrześcijańskim buntem możnowładców przywiązanych do dawnych wierzeń słowiańskich. Obraz jest przykładem typowego dla Gersona malarstwa akademickiego.